Wąż Żmija Łąkowa – Vipera ursinii
Występowanie: Żmija Łąkowa spotykana jest w różnych środowiskach. Preferuje ona jednak tereny trawiaste jak np. stepy, łąki czy nadbrzeża rzek. Na trawiastych zboczach gór dochodzi do 2700 m n.p.m. Ten gatunek Żmii spotykany jest w południowej Europie, Azji Mniejszej (Turcja, stepowe obszary Kaukazu, Iran, wschodni Kazachstan). Żmija ta żyje w południowej Francji, środkowych Włoszech, Dolnej Austrii, na Węgrzech, w krajach byłej Jugosławii, Albanii, Rumunii i Bułgarii.
Wygląd i wymiar: Osobniki występujące w Europie osiągają długość od 35 cm do 50 cm, zaś w azjatyckiej części do 70 cm. Samice są nieco większe od samców. Wyróżniającą cechą jest szpiczasto zakończony pysk węża. Ubarwienie zwierzęcia może być brązowe lub brązowooliwkowe. Na wężu widać również zygzakowatą lub falistą wstęgę zbudowaną z połączonych ze sobą rombowych lub eliptycznych ciemnobrązowych plam. Z boku tułowia widoczne są rzędy brązowoczarnych, bardzo nieregularnych plamek. Wąż ten ma budowę małą oraz krępą. Ma płaską głowę, która jest wyodrębniona z tułowia, pysk węża jest tępo zakończony. Oczy z pionowo ustawioną źrenicą (żółte lub pomarańczowe) oraz krótki ogon. Gatunek ten jest jadowity. Posiada nieduże zęby jadowe oraz niewielką w porównaniu z innymi żmijami toksyczność jadu.
Rozmnażanie: Samice mogą się rozmnażać już od trzeciego roku życia. Muszą jednak osiągnąć odpowiednią długość ciała – 31-35 centymetrów. Rodzą one około 3 do 16 sztuk, które są długości od 12 do 18 centymetrów.
Pożywienie: W okresie wiosennym pożywieniem są przede wszystkim myszy oraz jaszczurki, które zostają pożarte żywcem. Wynika to z faktu, iż jad tego węża jest za słaby by zabić ofiarę natychmiast. W okresie letnim pożywieniem są głównie owady oraz pisklęta małych ptaków. Znaczną część pokarmu spożywanego przez Żmije Zygzakowate stanowią także bezkręgowce.
Zachowanie: Żmija Zygzakowata występuje na niektórych obszarach w bardzo dużej liczebności. Na wybranych plantacjach herbaty pojawiało się nawet osobników na hektar. Wąż ten prowadzi dzienny tryb życia, nocą chowa się w norach gryzoni. Jad tego węża jest dużo słabszy niż np. Żmii Zygzakowatej stąd nie odnotowano śmiertelnych przypadków pokąsań człowieka. Ten gatunek Żmii jest niezwykle płochliwy, niemal natychmiastowo chowa się w momencie wyczucia nawet najmniejszych drgań ziemi, może je wyczuć nawet z odległości wielu metrów. Okres zimowania kończy się na przełomie marca oraz kwietnia. Potem rozpoczyna proces linienia i zaczyna okres godowy. Aktywna za dnia sporo czasu spędza na łąkach gdzie poluje na swoje ofiary – myszy oraz jaszczurki.
Największym zagrożeniem tego węża jest człowiek. Dzieje się tak na skutek masowego łapania do hodowli terrarystycznych oraz na skutek niszczenia środowiska jak np. osuszanie łąk. Bardzo gwałtownie zmniejsza się liczebność tego gatunku.