Archiwa tagu: traszki

Traszka Zwyczajna – Triturus vulgaris

nazwa angielska: Smooth newt
nazwa niemiecka: Teichmolch
nazwa czeska: Čolek obecný

Występowanie:
Traszka Zwyczajna zamieszkuje środowiska ekologiczne, na terenach nizinnych oraz górskich. Występuje w północnej, środkowej i wschodniej Europie, w Azji sięga do linii łączącej Tomsk na północy oraz jezioro Bałchasz na południu. Traszka ta zasiedla uprawy, lasy, zarośla, ogrody, parki, zwykle w odległości nie dalej jak 500 m od zbiornika wody.

Wygląd i wymiar:
Długość samców u tego gatunku traszki wynosi do około 11 centymetrów, u samic do 10. Masa ciała wynosi od 0,9g do 4,6 g . Ubarwienie grzbietu ma w kolorze brązowym lub oliwkowobrązowym. Brzuszna powierzchnia ciała jest czerwona lub pomarańczowa, jest też plamista. Na głowie znajdują się trzy bruzdy, które zbiegają się w okolicy nozdrzy. Parotydy u tego gatunku nie występują. Kończyny traszki zwyczajnej są drobne, cienkie, kończyny z palcami bez błon pływnych oraz modzeli.

Rozmnażanie:
U godujących osobników istnieje dymorfizm płciowy: samce odznaczają się wysokim, regularnie falisto ząbkowanym grzebieniem godowym, który jest nieprzerwany nad nasada ogona. Ubarwienie jest ciemnobrązowe , ma brzuch karminowoczerwony. Traszka Zwyczajna ma na nim czarne, duże plamy. U samic skórny fałd grzbietowy jest niski i gładki, grzbiet ubarwiony na kolor gliniastobrązowy, natomiast brzuch kremowożółty. U wielu osobników płci żeńskiej na grzebiecie ciągną się dwie ciemnobrązowe linie. Gody odbywają się w różnych stawach, rowach wypełnionych wodą oraz wiejskich stawkach. Samiec traszki zwyczajnej odbywa skomplikowane zaloty – polegają na wachlowaniu ogonem, poruszaniu się do przodu i do tyłu. Składane są pakiety spermatoforów, które samica pobiera wargami kloakalnymi. Samica składa około 200 jaj, każde z nich zawijane jest w liść roślin. Gatunek ten najszybciej ze wszystkich płazów odbywa gody – może rozpoczynać je w temperaturze nawet od 3 do 6 stopni Celsjusza. Składanie jaj odbywa się w temperaturze 10 stopni. Składanie ich odbywa się w kwietniu oraz maju.

Pożywienie:
Traszka ta zjada w wodzie larwy owadów, skorupiaki, kijanki, skrzek, na lądzie zjada bezkręgowce.

Zachowanie:
Zimowanie odbywa się na lądzie, z reguły gromadnie. Niekiedy skupiska liczą nawet do setek okazów. Niektóre gatunki zimują w wodzie. Przeważnie spotykane są na nizinach, na pogórzu, przeważnie do wysokości 600 m n.p.m. Gatunek traszki zwyczajnej uznawany jest za pospolity.

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. W Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych gatunek ten ma status LC. W Polsce traszka zwyczajna znajduje się pod całkowitą ochroną prawną.

Traszka Górska – Triturus alpestris

nazwa angielska: Alpine Newt
nazwa niemiecka: Bergmolch, Alpenmolch
nazwa czeska: Čolek horský
nazwa francuska: Triton alpestre
nazwa hiszpańska: Tritón Alpino

Występowanie:
Traszka Górska żyje przede wszystkim w górach, gdzie sięga nawet do 2500 m n.p.m. Zdarzają się osobniki dochodzące nawet do 3000 m n.p.m. Izolowane stanowiska traszki górskiej położone są również na obszarach nizinnych w graniach wysokości 100 do 200 m n.p.m. Ten gatunek występuje w środkowej Europie, od wschodniej Francji do Ukrainy. Rdzennym miejscem występowania są Alp, Sudety oraz Karpaty. Obszar ich występowania znajduje się w pobliżu wody, najlepiej w zbiornikach, w których nie ma dużo ryb.

Długość życia:
Maksymalny okres życia Traszki Górskiej wynosi 22 lata.

Wymiar i wygląd:
Samce tego gatunku dorastają do 11 centymetrów, samice natomiast do 12 centymetrów. Traszka górska ma grzbiet jednolicie czarny lub ciemnopopielaty. Na brzusznej powierzchni ciała ma ubarwienie jaskrawopomarańczowe. Nie widać tam żadnych plam. W okresie godowym ubarwienie zmienia się, szczególnie u samców. Najważniejszą zmianą jest pojawienie się niskiego, posiadającego gładkie krawędzie fałdu skórnego. Jest on nie przerywany nasadą ogona. Ubarwienie jego jest siarkowożółte i znajduje się na nim pojedynczy rząd czarnych plam. Na całej powierzchni grzbietowej tworzą się niebieskie, bardzo nieregularne plamy , które błyszczą się na srebrzysty kolor. U samic fałd grzbietowy się nie tworzy. Jednak niebieska plamistość występuje również u samicy. Ogon traszka ta ma spłaszczony po bokach, niski, z tyłu ostro zakończony i wyraźnie krótszy od reszty ciała. Głowa Traszki Górskiej jest płaska i szeroka, na powierzchni grzbietowej gładka, pysk ma zaokrąglony. Traszka Górska ma krótkie kończyny , które są dobrze wykształcone i dobrze umięśnione. Palce u stóp są krótkie. Na powierzchni stóp występują modzele.

Zachowanie:
Traszka Górska prowadzi lądowy tryb życia i jest aktywna w nocy. W czasie dnia pojawia się jedynie w przypadku pojawienie się deszczu. Gatunek ten zimuje na lądzie.

Rozmnażanie:
Pora godowa odbywana jest przez tego gatunek w maju oraz w czerwcu w małych zbiornikach wody stojącej, mogą to być nawet rozlewiska wody deszczowej na łąkach. Proces godowy odbywa się poprzez toki samców. Następnym etapem jest złożenie jaj przez samicę. Jaja składane są pojedynczo i zawijane są w liście roślin wodnych. W sezonie godowym samica składa około 150 sztuk jaj. Larwy wykluwają się po upływie 8-20 dni. Dojrzałość płciową traszki górskie spotykane wysoko w górach mogą osiągać nawet dopiero po 10 latach.

Pożywienie:
W środowisku wodnym traszka ta zjada larwy owadów, skorupiaki, jaja innych płazów. Na lądzie pożywienie stanowią ślimaki, pajęczaki, dżdżownice i owady. Larwy tej traszki żywią się planktonem zwierzęcym.

Traszka Grzebieniasta – Triturus cristatus

nazwa angielska: Great crested newt, northern crested newt
nazwa niemiecka: Nördliche Kammmolch
nazwa czeska: Čolek velký
nazwa francuska: Triton crêté

Występowanie:
Spotykana głównie na nizinach. W Polsce granicą jej zasięgu jest 700 m n.p.m. i spotykana Traszka grzebieniasta jest w Karpatach. W innych krajach Europy przekracza wysokość nawet 2000 mm n.p.m. Ze wszystkich gatunków traszek europejskich ta zdecydowanie ma największych zasięg geograficzny. Występuje od północno-wschodniej Francji do Uralu. Na Półwyspie Skandynawskim północna granica poziomego zasięgu dochodzi nawet do 67 °N.

Wymiar i wygląd:
Długość samca dochodzi do 16 centymetrów, samicy natomiast do około 17. Masa ciała wynosi 7,6-10,6 g . Grzbiet traszki grzebieniastej jest jednolicie czarny lub ciemnobrązowy. Zarysowane są także słabo wyraźne plamki. Część brzuszna w kolorze siarkowożółtym pokryta jest także nieregularnymi, czarnymi plamami. W czasie życia lądowego między ubarwieniem samicy a samca nie występują żadne różnice. W okresie godowym u samców pojawia się wysoki na kilkanaście milimetrów fał skórny , inaczej nazywany grzebieniem. Skraj grzebienia jest głęboko i dość nieregularnie powycinany, nad nasadą ogona natomiast występuję przerwa. Po zakończeniu procesu godowego grzebień zanika, jednak nie zupełnie i jest elementem pozwalającym na rozróżnienie płci. Dodatkowo u samców na bokach płetwy pojawiają się błękitne smugi posiadające dodatkowo perłowy połysk. U samicy fałd skórny w ogóle nie występuje. Zarówno szczęka i żuchwa są uzębione, jednak zęby podniebienne układają się w dwa równoległe rzędy. Kończyny są silnie umięśnione i zakończone długimi palcami. Przednie łapy zakończone są czterema palcami, tylne – pięcioma. Palce pokrywa czarne i żółte prążkowanie.

Rozmnażanie:
Pora godowa odbywa się przeważnie w większych stawach, które są bogato zarośnięte roślinnością wodną. Jaja składane są w maju, niekiedy z początkiem czerwca – liczba złożonych jaj to przeważnie około 300 sztuk.

Zachowanie:
Traszka Grzebieniasta prowadzi głównie wodny tryb życia. Część osobników po godach pozostaje w wodzie aż do później jesieni. Na lądzie gatunek ten jest aktywny w nocy, w dzień aktywny jest jedynie po deszczu. W dzień ukrywa się pod gałęziami, liśćmi oraz kamieniami, traszka grzebieniasta żeruje na lądzie o zmroku. W wodzie jest aktywna w dzień i w nocy. Zimowanie odbywa się na lądzie, bardzo często zimowanie to jest gromadne. Ten gatunek źle znosi zmiany w środowisku.

Pożywienie:
Podstawą diety są: skorupiaki, owady i ich larwy, pająki, małe traszki, pijawki, dżdżownice.

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Gatunek ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. W Polsce traszka grzebieniasta znajduje się pod ścisłą ochroną.

Traszka Marmurkowa – Triturus marmoratus

Występowanie:
Traszka Marmurkowa występuje na południu Europy, wyłącznie w Hiszpanii oraz Francji.

Wymiar i wygląd:
Gatunek przeważnie dorasta do około 14 centymetrów, jednak zdarzają się osobniki osiągające długość 16 centymetrów. W czasie lądowego życia grzbiet traszki jest oliwkowozielony z różnej wielkości ciemnozielonymi lub brązowymi plamami. Brzuch u tej traszki może być szary, rdzawy lub brązowy. Jego również pokrywają czarne plamy, ale także jasne punkty.

Rozmnażanie:
W czasie godów, osobniki godujące, zwłaszcza samce mają imponująca szatę godową. Grzbiet samca jest wtedy jaskrawozielony a plamy na nim stają się intensywniej czarne, zmieniające się w deseń marmurkowy. Dodatkowo na grzbiecie u samców pojawia się fałd skórny o gładkiej krawędzi, który nie jest przerywany nad nasada ogona. Na żółtozielonym tle wspomnianego fałdu znajdują się ułożone naprzemiennie białe oraz czarne plamy. Z boku ogona występują jasne smugi, mieniące się srebrzyście. Ten gatunek uznaje się za jeden z najpiękniejszych ze wszystkich traszek właśnie w trakcie trwania godów. Samice nie posiadają fałdu skórnego w trakcie godów, a ich barwy są zdecydowanie mniej intensywne niż u płci przeciwnej. Samice wyróżnia wąska, żółta wstęga na środku grzbietu. Proces godowy odbywa się w nizinnych zbiornikach wody stojącej. Gody trwają od marca do maja. Samica składa około 200 jaj. Po zakończeniu okresu godowego część traszek wychodzi na ląd, część z nich jednak nadal pozostaje w wodzie.

Zachowanie:
Traszka Marmurkowa zimuje na lądzie. Jest gatunkiem typowo nizinnym, nie przekracza wysokości powyżej 400 m n.p.m.

Terrarium:
Terrarium powinno mieć minimum 80x35x35, należy nalać minimalnie 20 cm wody, temperatura maksymalna w terrarium powinna wynosić 22’C. Nie trzeba dodatkowo dogrzewać terrarium. Traszka potrafi się bardzo dobrze wspinać, dlatego jej lokum powinno być dobrze zabezpieczone.

Pożywienie:
W hodowli dobrym pokarmem jest mrożona ochotka. Dieta jednak powinna być dość urozmaicona dlatego warto dołożyć do niej dżdżownice, świerszcze, larwy moli czy muszki owocowe. Dorosłe osobniki karmi się raz na 2-3 dni, młode natomiast mniejszymi porcjami należy karmić codziennie.